Shkenca ka një vend të shenjtë në Islam, duke qenë një nga themelet mbi të cilat është ndërtuar qytetërimi islam. Që nga shpallja e parë e Kuranit me fjalët "Lexo! në emër të Zotit tënd që krijoi" (Sureja Al-'Alaq: 1), dijes i është dhënë një rëndësi e veçantë. Islami nxit kërkimin e dijes dhe përhapjen e saj si një detyrim fetar dhe shoqëror.
Një nga parimet themelore të Islamit është se dija nuk është e kufizuar vetëm në çështjet fetare, por shtrihet në të gjitha fushat e jetës, përfshirë shkencat natyrore, matematikën, mjekësinë dhe astronominë. Në fakt, shumë dijetarë myslimanë kanë kontribuar në zhvillimin e shkencës, duke shtruar themelet e shkencës moderne. Kurani thotë: "Thuaj: A janë të barabartë ata që dinë dhe ata që nuk dinë?" (Sureja Ez-Zumer: 9), duke theksuar vlerën e dijes.
Gjatë periudhës së Artë të Islamit (shek. VIII-XIII), dijetarë të mëdhenj si Al-Khwarizmi, Ibn Sina (Avicena), Al-Biruni, Ibn al-Haytham dhe Jabir ibn Hayyan zhvilluan teoritë e tyre në matematikë, mjekësi dhe fizikë. Ata jo vetëm që ruajtën dijet e civilizimeve të mëparshme, por edhe i avancuan ato, duke krijuar një epokë të artë të mendimit shkencor.
Shkenca në Islam nuk shihet si një kundërshtare e fesë, por si një mjet për të kuptuar më mirë krijimin e Zotit. Kurani shpesh i inkurajon njerëzit të meditojnë mbi natyrën, mbi yjet dhe mbi trupin e tyre, duke i drejtuar ata drejt reflektimit dhe kërkimit të dijes. Allahu thotë në Kuran: "Ne do t’u tregojmë atyre shenjat Tona në horizonte dhe në vetvete, derisa të bëhet e qartë për ta se ai (Kurani) është i vërtetë" (Sureja Fusilet: 53).
Një aspekt tjetër i rëndësishëm është se Islami promovon edukimin e të gjithëve, pa dallim gjinie. Profeti Muhamed (bekimi dhe paqja qofshin mbi të) ka thënë: "Kërkimi i dijes është detyrë për çdo mysliman dhe myslimane." (Ibn Maxhe). Kjo ka ndihmuar që shumë gra myslimane të kenë kontribuar në fusha të ndryshme të shkencës dhe edukimit.
Dituria nuk është vetëm një mjet për të përmirësuar jetën e kësaj bote, por gjithashtu shihet si një rrugë drejt përkushtimit shpirtëror. Dija e vërtetë e çon njeriun drejt përulësisë dhe njohjes së madhështisë së Krijuesit. Për këtë arsye, në Islam, dija dhe besimi ecin dorë për dore. Profeti Muhamed ka thënë: "Ai që ndjek një rrugë për të kërkuar dije, Allahu do t’ia lehtësojë atij rrugën për në Xhenet." (Muslim).
Edhe sot, shumë shkencëtarë myslimanë po kontribuojnë në fusha të ndryshme, duke vazhduar traditën e kërkimit shkencor që Islami e ka mbështetur gjithmonë. Universitetet islame dhe qendrat kërkimore në vende të ndryshme vazhdojnë të jenë burime të rëndësishme të dijes dhe inovacionit.
Në përfundim, Islami e ka vendosur shkencën dhe dijen në një pozicion qendror, duke i inkurajuar besimtarët të studiojnë dhe të zbulojnë sekretet e universit. Kjo lidhje mes fesë dhe shkencës ka ndihmuar jo vetëm në zhvillimin e qytetërimit islam, por edhe në përparimin e shkencës në shkallë globale.
